Kilka wskazóweklaserdebugowanie ścieżki
Przede wszystkim najważniejsze jest bezpieczeństwo, wszystkie przedmioty, w których może wystąpić odbicie lustrzane, w tym różne soczewki, oprawki, filary, klucze i biżuteria oraz inne przedmioty, należy zabezpieczyć przed odbiciem lasera; Podczas przyciemniania ścieżki światła, najpierw zakryj urządzenie optyczne przed papierem, a następnie przesuń je do odpowiedniej pozycji ścieżki światła; Podczas demontażuurządzenia optyczneNajlepiej najpierw zablokować ścieżkę światła. Gogle są bezużyteczne w przypadku ścieżki przyciemniania i same w sobie stanowią dodatkową warstwę ochronną podczas eksperymentów zbierających dane.
1. Wiele przystanków, w tym te zamocowane na stałe na ścieżce optycznej i te, które można dowolnie przesuwać.eksperymenty optyczneRola przesłony jest oczywista, ponieważ dwa punkty wyznaczają linię, a dwa punkty pozwalają precyzyjnie wyznaczyć ścieżkę światła. W przypadku punktów stałych na ścieżce, mogą one pomóc w szybkim sprawdzeniu i przywróceniu ścieżki, nawet jeśli przypadkowo dotkniesz lustra. O ile możesz dostosować ścieżkę do środka dwóch punktów, możesz zaoszczędzić sobie wielu niepotrzebnych problemów. W eksperymencie możesz również ustawić jedną lub dwie stałe wysokości, ale nie stałe przesłony. Podczas regulacji ścieżki światła możesz je swobodnie przesuwać, aby sprawdzić, czy światło jest na tym samym poziomie. Oczywiście, zwróć uwagę na bezpieczeństwo.
2. Jeśli chodzi o regulację poziomu ścieżki świetlnej, w celu ułatwienia jej konstrukcji i korekty, należy utrzymywać całe światło na tym samym poziomie lub na kilku różnych poziomach. Aby ustawić wiązkę światła w dowolnym kierunku i pod dowolnym kątem na żądaną wysokość i kierunek, potrzebne są co najmniej dwa lustra, więc omówię lokalną ścieżkę optyczną składającą się z dwóch luster + dwóch przysłon: M1→M2→D1→D2. Najpierw należy ustawić dwa przysłony D1 i D2 na żądaną wysokość i położenie, aby określić położenieoptycznyścieżka; Następnie wyreguluj M1 lub M2 tak, aby punkt świetlny znalazł się w środku D1; W tym momencie obserwuj położenie punktu świetlnego na D2. Jeśli punkt świetlny jest w lewo, wyreguluj M1 tak, aby punkt świetlny nadal przesuwał się w lewo o pewną odległość (konkretna odległość jest związana z odległością między tymi urządzeniami i można ją wyczuć po osiągnięciu wprawy); W tym momencie punkt świetlny na D1 jest również przechylony w lewo, wyreguluj M2 tak, aby punkt świetlny ponownie znalazł się w środku D1. Kontynuuj obserwację punktu świetlnego na D2, powtórz te kroki, punkt świetlny jest przechylony w górę lub w dół. Ta metoda może być użyta do szybkiego określenia położenia ścieżki optycznej lub do szybkiego przywrócenia poprzednich warunków eksperymentalnych.
3. Użyj kombinacji okrągłego siedziska z lustrem i klamry, które jest o wiele łatwiejsze w użyciu niż siedzisko z lustrem w kształcie podkowy i jest bardzo wygodne do obracania się wokół i z przodu.
4. Regulacja soczewki. Soczewka musi nie tylko zapewnić dokładne położenie lewej i prawej strony ścieżki optycznej, ale także zapewnić koncentryczność lasera z osią optyczną. Przy niskiej intensywności lasera, która nie pozwala na jonizację powietrza, można najpierw zrezygnować z dodawania soczewki, wyregulować ścieżkę światła, zwrócić uwagę na położenie soczewki za przesłoną, a następnie ustawić soczewkę i wyregulować ją tak, aby światło przechodziło przez soczewkę za środkiem przesłony. Należy pamiętać, że w tym momencie oś optyczna soczewki niekoniecznie jest współosiowa z laserem. W takim przypadku bardzo słabe światło lasera odbite od soczewki może zostać wykorzystane do zgrubnej regulacji kierunku jej osi optycznej. Gdy laser jest wystarczająco silny, aby jonizować powietrze (szczególnie soczewka i kombinacja soczewek o dodatniej ogniskowej), możesz najpierw zmniejszyć energię lasera, aby dostosować położenie soczewki, a następnie wzmocnić energię poprzez kształt promieniowania plazmy generowanej przez jonizację laserową, aby określić kierunek osi optycznej. Powyższa metoda ustalania osi optycznej nie będzie szczególnie dokładna, ale odchylenie nie będzie bardzo duże.
5. Elastyczne wykorzystanie tabeli przemieszczeń. Tabela przemieszczeń jest zazwyczaj używana do regulacji opóźnienia czasowego, położenia ogniska itp., a dzięki swojej wysokiej precyzji i elastyczności znacznie ułatwia eksperyment.
6. W przypadku laserów podczerwonych należy używać obserwatorów podczerwieni, aby obserwować słabe punkty i aby było to lepsze dla oczu.
7. Użyj płytki półfalowej i polaryzatora do regulacji mocy lasera. Ta kombinacja będzie znacznie łatwiejsza w regulacji mocy niż tłumik odbiciowy.
8. Wyreguluj linię prostą (za pomocą dwóch ograniczników do ustawienia linii prostej, dwóch luster do regulacji pola bliskiego i dalekiego);
9. Wyreguluj soczewkę (lub rozszerzenie i skrócenie wiązki itp.). W sytuacjach wymagających precyzyjnej regulacji najlepiej dodać pod soczewkę tabelę przemieszczeń, zazwyczaj dodając najpierw dwa stopery na ścieżce optycznej, za ogniskiem soczewki. Upewnij się, że ścieżka światła jest skolimowana, a następnie umieść soczewkę w soczewce, wyreguluj jej położenie poprzeczne i podłużne, aby zapewnić przejście przez przysłonę. Następnie użyj odbicia soczewki (zwykle bardzo słabego), aby wyregulować lewą i prawą stronę soczewki oraz pochylenie przez przysłonę (przysłona znajduje się przed soczewką), aż przednia i tylna przysłona soczewki znajdą się w środku, co jest ogólnie uważane za prawidłowe ustawienie. Dobrym pomysłem jest również użycie włókien plazmowych do ich wizualizacji, nieco bardziej precyzyjnej, o czym ktoś na górze wspomniał.
10. Wyreguluj linię opóźniającą. Chodzi o to, aby zapewnić, że położenie światła wychodzącego w przestrzeni nie zmieni się w pełnym zakresie. Najlepiej z odbłyśnikami pustymi (światło padające i wychodzące naturalnie równoległe).
Czas publikacji: 29.10.2024